Essen vroeger en nu. Piet Van Wesel vertelt!

Piet Van Wesel (71) werd geboren in het moederhuis in de Nollekensstraat. Zijn ouders woonden op nummer 76 in dezelfde straat en Piet heeft daar bijna heel zijn leven gewoond. Hij heeft twee zussen, Christianne en Corry Van Wesel.

Werken in het slachthuis

“Mijn vader was vroeger havenarbeider, maar toen hij een zwaar ongeval kreeg moest hij dat werk staken. Hij is daarna gaan werken in een slachthuis in Antwerpen. Mijn moeder was huisvrouw en zorgde voor het gezin. Ik ging naar de B.L.O. in Antwerpen en heb daar tot mijn zestiende op school gezeten. Mijn vader nam me toen mee naar het slachthuis om daar ook te gaan werken, alleen mijn vader en ik werkten daar. Op een gegeven moment was er nog maar werk voor één persoon en moest mijn vader vertrekken. Daarna is hij bij Vleeshal Van Gool gaan werken. Omdat hij vreesde voor mijn baan in Antwerpen, zocht hij daar voor mij een plaatsje. Toen ik ook ontslagen werd, ben ik daar begonnen en heb daar tot mijn pensioen met heel veel plezier gewerkt.”

Vrijgezel

“Ik ben altijd vrijgezel gebleven. Ik heb wel een meisje leren kennen, zij was zes en ik zeven en door de jaren heen zijn we naar elkaar toegegroeid. Toen zij vijftien en ik zestien was, gingen onze ouders naar een ouderavond op school. Een leraar zei tegen mijn ouders: ‘Hou je zoon in de gaten, want hij zit achter een meisje aan!’ Een lerares zei tegen haar ouders dat ze op moesten passen, omdat er een jongen achter haar aan zat. Zij woonde in Kapellen en onze ouders haalden ons uit elkaar. Mijn vader zei: ‘Zoek maar een meisje uit Essen’, maar mijn goesting was over. Toen mijn ouders later eisten dat ik met iemand zou trouwen om voor nageslacht te zorgen, was voor mij de maat vol. Ze hadden mijn liefste afgenomen en zouden nu even mijn leven bepalen! Dat ging te ver en ik heb ze kortaf meegedeeld, dat ik vrijgezel ging blijven en dat door hun toedoen.”

Toeval bestaat niet

“Heel toevallig, maar toeval bestaat niet, kwam ik haar hier in Sint-Michaël weer tegen. Zij woont in WZC Zonnewende in Kapellen en kwam naar hier om te notuleren bij een vergadering. Ze zag me en bleef staan, omdat ze me meteen herkende. Sindsdien hebben we elkaar een paar keer gesproken en met elkaar gebeld en de vonk is er nog steeds. Wie weet wat er nog van gaat komen. Ik zou zo gelukkig zijn, want zij is altijd de enige geweest.”

Voor ouders gezorgd

“Zo ben ik altijd thuis blijven wonen om voor mijn ouders te zorgen. Mijn vader werd invalide en mijn moeder sukkelde met haar gezondheid. Nadat ik hun woning had gekocht, overleed na twee weken mijn vader. Ik ben voor mijn moeder blijven zorgen en negen jaar geleden zijn we naar Sint-Michaël verhuisd. Eigenlijk wilde ik helemaal niet verhuizen. Mijn moeder had daar echter zoveel verdriet van, dat ik het toch maar heb gedaan. Ze is op haar negentigste overleden, op elf juni 2015. Iedereen is hier buitengewoon goed voor me, ik had nooit verwacht dat het zo goed zou zijn. Maar ik heb er nooit aan kunnen wennen dat ik mijn vrijheid kwijt ben.”

Hete zomers

“We hebben een hete zomer. Als het vroeger zo warm was, stonden alle ramen open hielden we de gordijnen dicht. In alle ramen zaten ventilatoren, die de hete lucht naar buiten bliezen. Vroeger kon het ook zo warm worden. Mijn ouders vertelden dat toen zij trouwden, het 42 graden was. In mijn jeugd lagen de temperaturen in de zomer rond 25 graden.”

Essen vroeger en nu

“Ondertussen is Essen erg veranderd. Vroeger waren er veel oude gebouwen, die zijn verdwenen of dermate veranderd dat ze niet meer te herkennen zijn, zo mooi heropgebouwd zijn ze. Ook het gemeentehuis is helemaal ten voordele veranderd. Er zijn veel appartementsgebouwen bij gekomen, dat vind ik geen vooruitgang. Ze staan ook vaak leeg, omdat de huur zo enorm hoog is. Ze kunnen beter gewone woningen neerzetten in plaats van die torens.
De mensen zijn ook veranderd. Sommigen zijn erg hooghartig en voelen zich boven anderen gesteld en er is meer jaloezie, helaas…”

NN

67