Essen vroeger en nu. David Meredith vertelt!

29 oktober 2022 Essen vroeger en nu, Muziek, Nieuws

David Meredith (70) is oorspronkelijk afkomstig uit Wales. Zijn moeder kwam uit Schotland, zijn vader uit Wales en was draaibankwerker. In 1975 kwam David naar België, waar hij ook de liefde van zijn leven vond.

Gekomen en nooit meer weggegaan

“Vrienden van me werkten via een interimbureau in Nijmegen en Antwerpen en schreven me hoe leuk het in Nederland en België was. Om ze op te zoeken ging ik een paar weken naar Antwerpen. Ik vond het zo leuk, dat ik er ben gebleven. Daar heb ik ook mijn vrouw, Bertha, ontmoet. In 1977 zijn we getrouwd en we mochten twee dochters krijgen. Ik werkte bij een drukkerij en mijn vrouw bij een kapsalon.”

Verhuis naar Essen

“We hadden vrienden in Essen en gingen bij hen op bezoek. Vergeleken bij de drukte in Antwerpen vonden we het zo rustig in Essen, heerlijk. In 2002 zijn we hier naar toe verhuisd en zijn in de Platanenlaan op de Wildert gaan wonen. Ik bleef gewoon bij de drukkerij in Antwerpen werken en mijn vrouw in de kapsalon. Toen ik nog in Wales woonde musiceerde ik al, gitaar en viool, dat bleef ik hier ook doen en ging bij de groep ‘VernietSteendood’ Daar heb ik zo’n twee a drie jaar bij gespeeld.”

Musiceren

“Met de taal heb ik nooit moeite gehad, Engels en Nederlands liggen tamelijk dicht bij elkaar. Ik ging veel naar café Heuvelzicht en de Rex. In Heuvelzicht kwamen veel muzikanten om daar te musiceren. Ik heb ook muziek gemaakt met Armand Nelen, die vroeger bij ‘The Sonny Boys speelde’ en we hebben zeker vijf, zes jaar samen gemusiceerd en we traden samen ook wel op.”

Mijn lieve vrouw overleed

“Mijn vrouw is vijftien jaar geleden aan leverkanker overleden. Onze dochters woonden nog thuis, ze gaven me de kracht om verder te gaan met mijn leven. Tegenwoordig woont onze oudste dochter in Kalmthout, waar ze voor de gemeente werkt. Onze jongste dochter woont in Eindhoven en werkt in de I.T. Ze is gek van Nederland en heeft de Nederlandse nationaliteit aangenomen.”

Van de ene op de andere minuut

“Op een dag begon alles te draaien en ik verloor mijn balans. Ik ben op de zetel gaan liggen en mijn linkerkant kon niks meer, daarom wist ik meteen dat het verkeerd zat. Ik heb mijn oudste dochter gebeld, zij is gelijk gekomen en heeft de ambulance gebeld, die me naar de Klina bracht. Daar ben ik zes maanden opgenomen geweest en aansluitend enkele maanden in De Mik. Maar mijn bed kon ik niet meer uit. Daarna hebben ze me naar Sint-Michaël gebracht. Het is heel frustrerend om niet meer te kunnen fietsen en afhankelijk te zijn. Ook is het heel ambetant dat ik geen muziek meer kan maken of mensen ontmoeten. Een paar keer per week ga ik naar de kinesist, dat heeft helaas nog niet veel geholpen, maar ik geef de hoop op beterschap niet op!”