Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Als je de diagnose kanker krijgt, valt de wereld onder je weg. Je gaat de strijd aan met deze vreselijke ziekte, met vaak als nare bijkomstigheid dat je kaal wordt door de chemo. Dé reden voor Catherine Bonte om haar haar te laten groeien en elke keer te doneren aan Think Pink.
Ik wilde iets doen
“De eerste keer dat ik mijn haar af liet knippen was in 2017”, vertekt Catherine. “Er waren mensen met kanker in mijn omgeving, ik voelde me machteloos en wilde iets doen. Mijn haar groeit heel snel en ik droeg het tijdens mijn werk en sporten doorgaans opgestoken. Het hing tot halverwege mijn rug en ik wilde het af laten knippen. Een vriendin van de volleybal, die ook kapster is, vroeg: ‘Waarom doneer je het niet ten behoeve van kankerpatiënten?’ Ik ging naar de website van Think Pink en vroeg daar een envelop aan. Die wordt kosteloos toegestuurd en daarin kan je dan je haren opsturen.”
Opgelucht
“Die vriendin heeft het afgeknipt, ik stuurde het naar Think Pink en voelde me opgelucht dat ik iets voor iemand kon betekenen. Na een poos was mijn haar weer te lang en uit model, dus wilde ik het af laten knippen. Maar ik besloot toch het te laten groeien en weer te doneren. De minimale lengtes voor haar dat je kan opsturen, werden namelijk langer. Eerst moest het minstens 20 centimeter lang zijn, dat werd 25 centimeter en nu is het al 30 centimeter. Ondanks dat mijn haar snel groeit, duurt het dus langer voordat ik het weer kan laten kortwieken. Er zit nu 2,5 tot 3 jaar tussen voor het op die lengte is.”
Twee pruiken
“25 augustus, de laatste keer dat ik het opstuurde, hing het tot onderaan mijn rug. Mijn haar is erg dik en de kapster zei dat er mogelijk zelfs twee pruiken van konden worden gemaakt. Het verschil na het knippen was zo groot, dat bewoners van WZC Sint-Michaël waar ik werk me niet herkenden. Maar toen ze hoorden waar ik het voor deed, werd ik hun aanspreekpunt en vertelden ze me over hun familieleden die kanker hadden of hebben. Ik heb nu drie keer gedoneerd en ben aan het ‘sparen’ voor een vierde keer.”
Het is niet vanzelfsprekend
“Voor mij en voor zoveel anderen is haar op je hoofd vanzelfsprekend, maar als je kanker krijgt niet. Ik zou het vreselijk vinden mijn haar te verliezen en ben blij dat ik op deze manier iemand kan helpen!”
NN
326
