Muizenleed

Muizenleed

De dag begint met een doel
en eindigde met veel gevoel.

Ik heb een muis gevangen
‘k zag haar van ver al hangen.

Een oude klem, zo’n houten geval
het muisje lag er zo stil, zo mal.

Een ijzeren wurgklem plette haar nekje
en het rode bloed kwam uit haar bekje.

Ze lag nog met haar neusje tegen het lokaas
voor een zielig klein stukje kaas.

Ze was vast en zeker gekomen met grote honger
en mijn gedacht, ook nog met grote sprongen.

Zo’n zielig — klein — luizig —zacht grijs muisje
kon ze nog maar één keertje naar haar huisje.

Maar een moordzuchtig mens
maakte een eind aan haar laatste wens.

Moeder muis had haar nog zo gezegd
kom niet in een mens zijn val terecht.

Nu telt moeders kroost een muisje minder
in het muizennest achter de muur daarginder.

Een muizenklem zet ik dus nooit meer.
want dat brengt verdriet voor mij en het hele nest.