Een “onmisbare“ fiets

Een “onmisbare“ fiets

Zo maar
op een dag, toen ik 12 was
kreeg ik zomaar een FIETS OP M’N NEUS!

‘t ging zonder bloedverlies of tranen
eerder met een lach en een traan van vreugde.

Plots was ik mij bewust van slecht ziende ogen
daar in dat kabinet bij de oogarts.

Op een testbord een héél alfabet aan cijfers en letters.
Een A en een acht, zo groot… en toch kon ik deze niet zien.
Maar door de toverglazen van de dokter
werd plots alles helder en duidelijk.
Zelfs de kamer zag er plots anders uit…

Zo zag “in de verte er dus uit”!
Een wereld van verschil.

Met MIJN NEUS OP DE FIETS
rij ik zalig door weer en wind
en “in de verte” zie ik alles duidelijk
en ik “besef” en geniet.

Een bril, wat een uitvinding.
Dank u wel !!