VREDIGE stilte

Vredige stilte in ons buitenverblijf

In de luwte, onder de schaduw van een boom
onder de warme zon of onder bittere kou,
liggen wij hier allen, doodstil.

Doodse stilte, rondom.

Wachtend op een jaarlijks bezoekje, meestal in november.
Sommigen onder ons krijgen dagelijks of toch wekelijks
een ‘korte bezoeker’.

Ook weleens een verloren bezoeker, die dwaalt over ons terrein
dolend op zoek naar de laatste rustplaats
van een vergeten familielid.

Regelmatig krijgen wij een ‘nieuwe gebuur erbij’.
Altijd benieuwd wie het nu zal zijn, man – vrouw ?
Iedereen is hier altijd welkom.

Hier zijn totaal geen lastige buren,
allen in vredige stilte iedereen gelijk,
vredig in rijen naast elkaar.

Onze ‘alleroudsten’ geburen zijn
ondertussen verdwenen, vereeuwigd.
In zwarte letters, een alfabetische lijst
met hun namen op een sober paneel.

Vandaag weer heel wat klokkengelui en begankenis.
Een droevige drukte begeleid onze nieuwe gebuur.
Een laatste groet, soms een bloemenzee aan tranen.
De sfeer van die drukte blijft hier
op ons terrein nog een hele tijd rondzweven.

Onze treurwilg staat er ‘keurig’ treurig bij te wezen.
Een ereplaats in ‘t midden van ons terrein.
Een blad valt geruisloos, in alle stilte naar beneden.

Dan volgt weer het ‘dagelijks gewoon’.

De vogels vliegen weer van boom tot boom
De wolken aan de hemel,
komende van ver
glijden weer hoog over ons heen.