Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Rita Peeters (75) werd in de Essensteenweg geboren, waar haar ouders een boerencafé hadden: een boerderij en café samen. Ze hadden nog twee zonen, de oudste werd advocaat en de jongste oprichter van Ruimingsbedrijf Peeters.
Café Boentbos
“Mijn ouders, Albert Peeters en Net Van Meel, hebben dat café 36 jaar gehad”, vertelt Rita. “Ik ging in Nieuwmoer naar de lagere school en twee jaar naar Mariaberg in de Kloosterstraat. Daarna ben ik thuis gebleven om mijn ouders op de boerderij en in het café te helpen. Het café dat ook Boentbos heette en gevestigd op toen nummer 28, was elke dag open, want toen had je nog geen sluitingsdag.”
Uilse Kermis
“Mijn man, André Loos, was van Nispen en heb ik op de Uilse kermis ontmoet. In 1971 zijn we getrouwd en naar Terneuzen verhuisd. Daar werkte hij aan de grens als declarant, dat zou hij vijf jaar doen en dan in Antwerpen bij hetzelfde bedrijf te werk worden gesteld. Maar toen hadden ze iemand in Essen nodig bij Essen Mix, naderhand bij Nedlloyd en daarna Danzas.”
Sluiten
“Toen mijn moeder vertelde dat het café ging sluiten, was dat een klap in mijn gezicht.”
Vijf generaties
“Mijn ouders waren de vierde generatie die café hielden. De eerste generatie, de naam weet ik niet meer, had een café achter de voetbalvelden. De tweede generatie, mijn overgrootouders Henricus Van Meel en Johanna Van Hooydonck, hadden een café op de Essensteenweg, het Boentbos. Boent betekent bunt, een grassoort die het goed doet op magere, droge grond. Mijn grootouders, Frans Van Meel en Johanna Donckers, openden in 1878 en hebben het uitgebaat tot mijn ouders het in 1940 overnamen. In 1976 zijn ze op 3 juni gestopt en mijn man en ik hebben het nieuwe Boentbos op 4 juni geopend.”
Voetbalcafé Nieuwmoer
“Ik heb er wel lang over nagedacht, ik hielp nooit tegen mijn goesting in het café, maar het zelf doen, nee, niet echt. Na een paar maanden hebben we besloten het toch te doen. We moesten een nieuw pand zetten, want het eerste Boentbos stond te dicht bij de weg. We zijn zo’n honderd meter verderop gaan bouwen, tegenover de voetbalvelden. Die gronden waren eerst van mijn ouders en de gemeente huurde die. Ons café is 15 jaar voetbalcafé geweest, tot ze zelf een kantine hadden.”
Mijn hart ligt hier
“Mijn man en ik mochten twee zoons krijgen, Werner en Günther. Mijn man hield zijn baan en daarnaast hielp hij in het café. De opvoeding van onze jongens en de huishouding deed ik. Als ik terugkijk snap ik niet hoe ik dat allemaal heb gedaan. Vanaf een half jaar na de opening was woensdag onze vaste sluitingsdag, tegenwoordig ook dinsdag. Mijn man overleed zes jaar geleden en ik heb een paar keer overwogen te stoppen, maar mijn hart ligt hier. Elke dinsdag en woensdag ben ik dus vrij en op donderdag ben ik blij als ik weer open doe en de bekende gezichten zie.”
Met hart en ziel
“Ik doe mijn werk nog steeds graag, met hart en ziel.”
Trots op mijn beroep
“Omdat ik in dit beroep geboren ben, houd ik het al zo lang vol en daar ben ik trots op. Trots dat ik de traditie van café houden voort heb kunnen zetten, want café Boentbos bestond in 2003 125 jaar! Trots dat ik de diverse generaties een gezellige ontmoetingsplek heb kunnen bieden, waar ook vriendschappen zijn ontstaan en ontmoetingen waar huwelijken uit voort zijn gekomen. Maar het trotste, het allertrotste ben ik op mijn zoons, mijn kleindochter en kleinzoons!”
NN
239
