Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Duurzaam alleen het woord al. Ik krijg er jeuk van en niet in de goede zin van welk woord dan ook. Het slaat allemaal zo door.
Een baby snapt ook dat we niet zo kunnen doorleven met elkaar op dezelfde manier, met alles wat we gebruiken en misbruiken aan elektra materialen, vlieg- en reisgedrag in het algemeen, maar… Nu komt het.
Zo was ik een paar weken vrij en gek genoeg hadden zich op het werk gruwelijkheden afgespeeld, waar ik daarvoor totaal geen vermoeden van had. Neem nou de koffiebekertjes. We hadden eerst plastic bekertjes. Nou, geen probleem vonden wij. Stevige ventjes, reukloos en smaakloos. Prima. Opeens kwam er op een ochtend een meneer met een doos kartonnen bekers. Tjessis, karton is not done, net als rietjes van karton. We trokken een lip maar ja, beter dit dan nix, want laten we eerlijk wezen… Op den duur(zaamheid) raak je overal aan gewend, zo ook aan deze onverkwikkelijkheden.
Afijn, deze week eerst een cursus brandveiligheid, waar uiteraard alles van glas was. Heerlijk fris kwam daarna toch de onvermijdelijke eerste echte werkdag en daar stonden ze: de mokken met het logo van het bedrijf. “Waar zijn de kartonnen ventjes!” gilde ik voor het keukenkastje.
Weggegooid kwam het antwoord al heel snel. Wattttt… We hadden er nog een 1000 of wat. Ja, we zijn het vergeten te vertellen maarre in het kader van duurzaamheid hebben we nu stenen mokken.
Ok piepte ik en zette de oerlelijke mok onder het koffiemachien. “De rand is te dik”, begon ik.
Ja.
Het is niet anders, maar waarom… Want we hebben iets van 1000, nog prima, kartonnen bekers weggegooid. Sommige mensen pakken bij elke gelegenheid een versche mok, de vaatwasser verbruikt veel water en moet een paar keer draaien.
Ik begrijp dit gewoon dus niet, he. Ligt dit nou aan mij?
Duurzaam leven… laat deze beker maar gerust aan mij voorbij gaan!!!
Tot rap!
Els
6
