Fijne Kerst (hik)!

Het oude café was mooi versierd met Kerstverlichting en slingers. Omdat het Kerstavond was, zou Henk vroeg sluiten om lekker samen met zijn vrouw een gezellige avond te hebben, met lekkers op tafel. De deur ging open. Automatisch keek Henk, die glazen aan het verzamelen was, om. Een rolrond vrouwtje met kort grijs haar als een te klein petje kwam binnen, een enorme handtas als tegengewicht tegen zich aan geklemd. Haar zwarte jurk zat veel te strak, maar was in ieder geval lang geleden geen goedkoop model geweest. Een rode roos prijkte op haar omvangrijke boezem en haar voeten staken in zwarte veterschoenen.

“Zo Trees, wat je zie je er mooi uit. Ga je naar een feest of heb je een afspraakje?”
Trees keek eerst spiedend het café rond voordat ze antwoord gaf.
“Nee joh, via internet heb ik op zo’n tjetforum een vent leren kennen. Hij leek me tof en na veel mailen hebben we hier afgesproken. Nou ken ik hem alleen van zo’n fotootje dat hij me gemaild heeft, dus effe kijken of hij hier niet al zit voordat ik hem voorbij stekker. Zo te zien is hij er nog niet, maar ik ben ook wel erg vroeg.”
Henks blik volgend naar de roos, zei ze: “Man, een erger cliché kan haast niet, maar hij vond dat zo romantisch, dus wat doe je dan?”
Ze klom met enige moeite op een barkruk en bestelde een glas spa. Henk zette het zonder commentaar neer, maar de uitleg kwam toch.
“Ik kan toch niet een pintje nemen? Komt die dadelijk hier, heb ik een kegel. Goed begin. Later kunnen we wel wat nemen, maar tot die tijd moet ik het wel strak houden. Als hij eenmaal binnen is kan ik wel bijtanken op de plee.”
Ze tilde haar kolossale handtas op en gunde Henk een blik op het binnenwerk. Daar zag hij een fles sherry liggen en een zak pepermunt.
“Is kauwgom niet beter?”
“Dat plakt aan mijn vals gebit. Dit moet het maar doen. Ik probeer de kans te grijpen als die erin zit, want zo makkelijk zal ik niet meer aan een vent komen op mijn leeftijd. En alleen is ook maar alleen. Gelukkig rookt hij ook, dus daar hoef ik niet stiekem over te doen.”

De deur ging weer open en een man kwam binnen. Aarzelend bleef hij staan en keek om zich heen. Henk had maar één blik nodig om hem in te schatten. Ondanks dat de man er netjes uitzag, had hij een verlopen kop. Ongetwijfeld van overmatig drankgebruik begeleid door kilo’s tabak.
De man streek met zijn hand langs zijn kin en de vingers lieten bruine plekken van het roken zien. Zijn kleding was proper, maar niet echt op elkaar afgestemd. Een beige jack, donkerbruine broek, witte sokken en zwarte schoenen. Een rode roos zat detonerend op zijn revers gespeld. Ineens lichtte zijn gezicht op toen hij Trees ontdekte. Stralend liep hij op haar af en stak zijn hand uit. Hij bleef haar hand vasthouden alsof het iets kostbaars was en ging op de kruk naast haar zitten. Hij wees op Trees’ glas en zei tegen Henk: “Goeienavond, ik ben Frank. Doe mij maar hetzelfde als Trees.”
Het glas werd neergezet en zwijgend keken de man en de vrouw elkaar aan. Frank was de eerste die de stilte verbrak.
“Ik was toch zo bang dat je niet zou komen. Ik heb er wakker van gelegen. Wat zie je er mooi uit, veel mooier dan op de foto. En dan die mooie jurk, heb je dat speciaal voor mij gedaan?”
Henk zorgde binnen gehoorsafstand te blijven, want hier wilde hij niks van missen. Met zijn blik op oneindig en af en toe schijnbaar deelnemend aan een gesprek met andere klanten, miste hij geen woord van het gekeuvel van de duifjes.

Na een kwartiertje zag hij Trees, die al een poos op haar barkruk had zitten draaien, naar de w.c. gaan. Zodra de deur achter haar dicht ging zei Frank:
“Geef me snel een pintje van je.”
In bijna één slok werd de inhoud van het glas naar binnen gegooid en voordat hij alles doorgeslikt had, hield hij Henk het lege glas weer voor. Tegen de tijd dat de wc deur weer openging, had hij er drie naar binnen gegoten. Henk spoelde met bewondering het gebruikte glas af en keek toen naar Trees die er stralend uitzag.
“Mogen wij nog twee spa bruis alsjeblieft?”
Ze keerde zich naar Frank en het gesprek ging verder: “Nou, en die vent had duidelijk een drankprobleem, je snapt dat ik daar niet aan begin. Hij begon de dag met drank en sloot hem af met drank. Dat wil je toch niet?”
Frank nam nog een pepermuntje en zei dat hij het absoluut met haar eens was en dat in zo’n relatie geen toekomst zat. De tripjes van Trees naar het toilet werden veelvuldiger en Henk stond iedere keer klaar om in de tijd van haar afwezigheid Frank in een hoog tempo van bier te voorzien. Na diverse toiletbezoeken zag Henk dat Trees iets minder vast ter been was en haar ‘date’ begon ook al een beetje te
slissen.

“Wat zou je ervan zeggen als we iets sterkers namen dan spa? Wat denk je van een pintje?”
“Lijkt me heerlijk, laten we er voorzichtig eentje nemen.”
Ze kletsten over van alles en nog wat, de aanvoer bier was gestaag en de sfeer innig. Steeds dichter gingen we tegen elkaar aanzitten en nog later hielden ze elkaars hand vast.
“Dat ik jou nou zo heb mogen ontmoeten, dat is toch een geweldig geschenk?”
“Dat vind ik nou ook over jou, ik vind je een geweldige vent.”
Voor een normale buitenstaander, die niet net zoveel had gedronken, zou het allemaal niet meer te verstaan zijn geweest. Trees en Frank zwijmelden bij ieder woord dat de ander sprak, ieder woord was een parel en had een diepere, mooie betekenis. Een liefdesgeschiedenis in de dop, dat was duidelijk.

Bij het aanvullen van het toiletpapier vond Henk een lege sherryfles, die hij in het keukentje bij de andere flessen voor de glasbak zette. Zijn bijdrage aan deze romance.
Het was nog vroeg toen het liefdeskoppel gearmd de kroeg verliet om samen Kerst te gaan vieren. Was het niet mooi? Twee alcoholisten hadden elkaar gevonden en ze zouden nooit de lege flessen voor elkaar hoeven te verbergen.

NN

Foto: Pixabay

58