Bewondering

Bewondering

In bewondering, de natuur zoeken
in je eigen dorp in je eigen omgeving.
Zoek het niet te ver.
De natuur die al eeuwen en eeuwen
in onze nabijheid ligt.
Die bodem, die natuur,
de voetsporen
van onze eigen ouders en voorouders.

Hebben wij nog genoeg respect
voor diezelfde natuur.
Voor het werk van onze voorgangers,
hun noeste arbeid, hun eenvoud.

Hoe eenvoudig kan het zijn
in al zijn verschijningsvormen,
de pracht en de kracht der natuur.

Je moet er alleen ‘oog voor hebben’
om alles te zien en te bewonderen,
om stil te staan, de tijd te nemen.
Niet alleen in het grote
maar ook in het kleinste
wonderlijke gebeuren.

De dorre takken en struiken
die na het winteren,
bij de eerste warme zonnestralen
weer terug in bloei komen.
Die eerste kleine ontluikende knopjes
die verschijnen op het dorre houtgewas.
De bloembollen, zij steken allen weer
hun kopjes boven de grond.

Het aanblik en de geuren van
die eerste sneeuwklokjes en krokussen,
de sleutelbloempjes en viooltjes.
Al het witte
en al die bont gekleurde bloemblaadjes.

Je voelt weer de nieuwe lente aan je kriebelen.
Zo komt, na het ontdooien,
de nieuwe mens weer te voorschijn.
Weg met de winterslaap…

In ons hoofd weer die tekens van ‘leven’
we bloeien weer open
mee op het ritme van de zon.

Vanuit een boom
kijkt een vogel naar beneden.
Hij roept ons toe

“Suske-Wiet Suske-Wiet
de zomer in ‘t verschiet.”