Bea Claeys, vrijwilliger bij het LDC ’t Gasthuis

Bea Claeys (68) is al elf jaar vrijwilliger bij LDC ’t Gasthuis in Essen en ze doet haar werk met het grootste plezier.

Nood aan vrijwilligers

“Mijn man ging met pensioen, maar was een jaar ervoor al gestopt met werken”, vertelt Bea. “Om toch bezig te blijven, heb ik het LDC gebeld om te vragen of ze nood hadden aan vrijwilligers. Ze reageerden blij en we konden meteen beginnen. Ik in het restaurant en mijn man achter de toog. We werkten op verschillende dagen, zodat we ’s avonds wat te vertellen hadden. We werden heel goed opgevangen in een soort vriendenkring. Ik bereidde de maaltijden voor door dingen klaar te zetten, zoals dienbladen, borden, bestek, het eten opscheppen en eventuele overgebleven afwas wegwerken. Mijn man stond dus achter de toog en die twee dingen waren strikt gescheiden.”

Verdriet

“In 2015 overleed mijn man en ben ik een poos gestopt met het werk. Maar als ik collega’s of het diensthoofd tegenkwam, werd me vaak gevraagd of ik niet terug wilde komen. De eerste keer dat ik terug binnenkwam was heel confronterend en verdrietig. Maar de collega’s hebben me fantastisch opgevangen. Ik dacht: ik moet er door! en ben meteen met mijn hele shift begonnen. Ook de gasten reageerden heel meelevend, wat ook weer verdrietig was, omdat ik mijn verdriet nog niet had verwerkt.”

Samenwerkingen

“Ik werkte één dag in de week en was ook oproepbaar, omdat er niet zoveel vrijwilligers waren. Voor de bar en het restaurant waren dat er zo’n vijftien. Tegenwoordig draait het dienstencentrum op vrijwilligers en dat zijn er nu honderd. Elke activiteit wordt begeleid door een vrijwilliger en ze hebben allemaal hun eigen specialiteit, zoals biljarten, diamond painting, computercafé, volksspelen, linedance, petanque, creabea, … We doen ook dingen in samenwerking en overleg met WZC De Bijster en De Vlotter, zoals dansmiddagen en rolstoeldansen. Met carnaval zijn de cliënten van De Vlotter en Monnikenheide dat met hun begeleiders en onze vrijwilligers hier komen vieren.”

Sociale controle

“De maaltijden die hier tussen de middag verzorgd worden, hebben een vast publiek met veel alleenstaanden. Deze maaltijden zijn van maandag tot en met vrijdag en niet op feestdagen, de bonnetjes ervoor worden een week op voorhand gekocht. Er zijn hier veel wat vriendschappen ontstaan, maar er is ook sociale controle. Komt iemand van de vaste gasten ineens niet meer eten, dan wordt al gauw aan het personeel gevaagd of ze iets weten en of ze eventueel kunnen bellen of langsgaan. Ze kunnen aan de hand van de verkochte bonnetjes zien of iemand verwacht werd. Dat is een heel mooi systeem en zo kunnen we alert blijven of er niet iets is gebeurd met iemand, ook omdat het veel alleenstaanden zijn.”

Mensen in contact brengen

“Tegenwoordig werk ik elke vrijdag en om de veertien dagen ook op dinsdag. De meeste vrijwilligers zijn 65+, maar er zijn er ook een paar die nog deeltijds weken en daarnaast hier vrijwilligerswerk komen doen. De grootste functie van het LDC is het mensen in contact brengen met anderen en ze uit hun isolement te halen. De vriendschap met mijn collega’s en de onderlinge sfeer vind ik geweldig. Ik kijk er altijd naar uit om hier te komen werken en daarnaast heb ik naast het werk ook contact met collega’s. Ik ben heel blij met wat ik doe!”

NN

67