Wiesda’s columnAl diverse keren heb ik mensen horen mopperen over het feit dat er zoveel Nederlanders naar de Belgische ziekenhuizen komen, want: door diejen ‘Oollanders krijgen we hier langere wachtlijsten. Dat is waar, maar als je goed bekijkt hoe de zorg in Nederland soms in ziekenhuizen is en de benadering van de specialisten, dan snap je het ineens veel beter. Ik althans wel. De wachtlijsten zijn in Nederland ellenlang, de premies torenhoog en de zogeheten eerlijkheid van de artsen soms ongelooflijk bruut. Neem nu het geval van een oudere meneer, die eigenlijk geopereerd moest worden, maar daar te zwak voor was. Hij mankeerde van alles, maar zijn wil om te leven was megasterk want hij wilde nog bij zijn kinderen blijven. Hij deed er alles aan om aan te sterken, at goed, ging naar gymnastiek en stond midden in het leven. Zijn streven was om deze zomer zijn verjaardag nog te vieren, tot het gesprek met de arts. Daar werd hem snoeihard verteld: Nou, als ik u nog een bloedtransfusie geef hebt u nog twee maanden, zonder dat een maand. Ik weet niet waar die arts zijn glazen bol vandaan had en hoe goed hij toekomst kan voorspellen, maar feit is dat hij hiermee de wil en kracht uit zijn patiënt sloeg. Die zette de knop om en is twee dagen later overleden. Dit is niet het enige geval van iemand doodpraten dat waar ik over hoorde, helaas niet. Gezien de budgetten lijkt het niet interessant om mensen vanaf vijfenzeventig jaar of ernstig zieke mensen te behandelen. Heel wat mensen die in Nederland zijn uitbehandeld en ten dode opgeschreven, hebben door behandeling hier in België hun leven aanmerkelijk kunnen verlengen. Soms wel jaren. Dan snap ik wel waarom veel mensen graag de grens even oversteken, al is dat misschien voor de wachtlijsten hier niet zo gunstig. Maar als u de keus hebt, kiest u dan voor de vroege of de latere dood?
Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
