De bijzondere hobby van….Rik De Backer

“Ben je niet bang dat je in een zwart gat valt?” werd Rik De Backer (74) gevraagd toen hij met pensioen ging.
Dat zwarte gat is hij nooit tegengekomen, hij had er geen tijd voor. “Ik heb altijd veel tijd gestoken in mijn hobby’s,” zegt Rik, “vroeger kweekte ik discusvissen, dat is een precies en tijdrovend proces. Maar ook uitermate boeiend en waarvan ik veel op film heb vastgelegd. Ik was indertijd ook één van de eersten die een zoutwateraquarium had.”
Zes jaar lang was Rik voorzitter van Magellanica, de plaatselijke bloemenvereniging, en één van de leden had vogelkweekkooien die weg moesten. Rik besloot er tien te nemen, maar daar moeten dan ook vogels in. Zijn keus viel op Gouldamadines, oftewel: Australische prachtvinken.

“Niet alleen zijn dit prachtig getekende vogels met heel mooie kleuren, ze zijn ook rustig en het getjilp is heel zachtjes. Ik heb er ongeveer honderd en die hebben al heel wat prijzen gewonnen.”

In een aangenaam verwarmde schuur kijken heel wat oogjes je nieuwsgierig aan als je voorbij loopt. De verlichting is zo ingesteld, dat niet alles tegelijk uitgaat, maar na elkaar. Op die manier het licht van zonsondergang en zonsopgang imiterend. In een ruime volière zitten de oudere vogeltjes en de kneusjes. “Ik kan geen dieren dood doen, hier mogen ze fijn wonen tot het hun tijd is.”
Dat de vogeltjes zijn grote liefde zijn is duidelijk, maar zijn nog grotere passie betreft orchideeën. Al vijfenveertig jaar!
Je hebt de aardorchidee, die in vrij humusrijk mengsel met veel kalk goed gedijt. De ‘gewone’ orchidee aan de andere kant, houdt niet van kalk. Hij heeft een wortelstronk die uitloopt en die je kunt scheuren voor nieuwe planten. De orchidee is de grootste plantenfamilie waarvan er vijftigduizend van beschreven zijn. Maar er zijn nog zeker tweehonderdduizend hybriden. Hybriden zijn kruisingen die zowel in de natuur als manueel tot stand zijn gebracht, de bekendste hiervan is de Phalaenopsis. “Dat zijn de orchideeën die het meest bekend zijn en die heel veel mensen in huis hebben.”

In de kwekerij wordt de kruising van deze bloemen manueel tot stand gebracht. De zaadlob wordt onder steriele omstandigheden geopend en in proefbuizen aangebracht op een voedingsbodem van agar agar (een vegetarische gelatine op basis van wieren, nvdr). Na één tot anderhalf jaar zijn het plantjes en die worden weer gesorteerd op uiterlijke kenmerken.
De perfecte plantjes worden in talloze piepkleine stukjes gehakt en daaruit worden miljoenen planten gekweekt met dezelfde kwaliteiten als de moederplant. Deze methode noemen ze meristeemcultuur.

“De orchideeën die wij kennen en kopen staan zo’n twee jaar in hun potje, maar eigenlijk zij ze al vijf of zeven jaar oud: de leeftijd van de moeder”, vertelt Rik. “Om de twee a drie jaar moet je ze verpotten.”
Je ziet vaak dat er een soort luchtwortels uit het potje gaan groeien door de tijd heen. “Deze zijn er in hoofdzaak voor bestemd om zoveel mogelijk licht te vangen.” Als je een orchidee koopt, zit die altijd in een doorzichtig potje: “Ook dat heeft een functie, aan de wortels in het potje kun je namelijk zien of de plant voldoende water heeft. Zijn ze wit-/grijsachtig, dan moet hij water hebben.”

In de serre waar tientallen potjes staan met deze planten, heeft hij een ingenieus bevochtigingsysteem ontworpen. Via een foto is dat idee bij een fabrikant terechtgekomen, die op basis van die foto een dergelijk systeem ontworpen heeft.

Rik geeft ook les over orchideeën. “Ik ben gefascineerd door de bloem, de geschiedenis, de streken waar ze vandaan komen. Ik zou ze ook dolgraag in hun oorspronkelijke omgeving willen zien! Het lesgeven is zo leuk, omdat je je kennis over kunt dragen aan een geïnteresseerd publiek.”
Riks dagen zijn allemaal goed gevuld. “Dat zwarte gat waar ze het over hadden,” lacht hij, “dat zal ik pas zien als ik dood ben…”

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag iets over wil vertellen of kent u iemand? Neem dan contact met ons op via het contactformulier.

NN

10