Cafés in Essen: Den Block

De gissingen over hoe oud Café Den Block is, lopen sterk uiteen, maar dat het ouder is dan 100 jaar weet men vrijwel zeker. Den Block had vroeger een andere naam, maar iedereen zei altijd: “We gaan een pint halen in den blok, genoemd naar de naam van de eigenaresse (Ossenblok). Voor de stijl werd de letter c toegevoegd en nu is Den Block een gevestigde naam.

Jos Quirijnen is sinds 1998 de uitbater van dit historische café. “Ik heb altijd in de horeca gewerkt”, vertelt Jos, “hiervoor had ik 3 jaar het Sportcafé in de Heuvelhal.”

Heel veel is er aan het interieur niet veranderd door de jaren heen. Marc, bijnaam De Witte, die al 40 jaar in het café komt weet: “De toog stond vroeger in de hoek, waar nu de ingang naar de toiletten is. Dat was maar een kleine toog. In het midden stond een biljart en verder tafeltjes en stoelen. Ik kwam vroeger met mijn grootvader mee. Die ging met Pasen altijd naar de jaarmarkt die toen achter het gemeentehuis was. Daar waren toen alleen maar weilanden, waar de boeren hun mooiste koeien kwamen laten zien. Naderhand ging mijn grootvader hier dan altijd een paar borreltjes drinken.”

Jos en de diverse stamgasten weten ook te vertellen dat Den Block vroeger gedeeltelijk café was en gedeeltelijk barbier. “Eigenares Annie Ossenblok vertelde dat haar vader dit café had en dat haar grootvader haar hier kapte.”

Natuurlijk heeft ook Den Block stamgasten die met een bijnaam worden aangeduid: de Witte, de Mok, de Snoep, den Boon, Snoopy, den Tette, den Bob, de Keuk, boer Stam en Piet Pinda om er maar een aantal te noemen.

Er zijn allerlei verenigingen die hier hun domicilie vinden. Zoals volleybalvereniging Den Block, die hier al meer dan 35 jaar komt. Deze ploegt speelt ook mee in de Essense Liga.
Ook voetbalploegen de Pedro’s, genoemd naar Piet, de vorige uitbater en Olympic Essen, die in de Belgische competitie speelt.

Twee wielerclubs: De Pomp en Den Platte Tuub, de laatste bestaat 3 jaar.

De Pomp bestaat sinds 1985 en komt ook sinds de oprichting hier over de vloer. De naam De Pomp vindt zijn oorsprong in de pomp die op het Heuvelplein staat. Dat is altijd het vertrekpunt voor de wielerploeg en een pomp is natuurlijk ook een broodnodig attribuut voor de fiets.

Richard Ickroth (81) is al 60 jaar stamgast bij Den Block. “Dit is gewoon een heel gezellig café, iedereen komt hier binnen, jong en oud.” Richard is ook mede-oprichter van De Pomp. “Met z’n achten hebben we de club opgericht. De broers Piet, Gerry en Marc Van Dorst, hun vader Cor Van Dorst, Piet Van Gink, Jef Walschaerts en Jules Geerts.” Door de tijd heen heeft Richard diverse uitbaters voorbij zien komen. “Jos is de vijfde uitbater die ik ken.”

Carnavalsvereniging Torrep vindt zijn weg al 53 jaar de weg hier naar toe en de overtreffende club qua jaren is de kaartclub: die komt hier al 70 jaar.

Het kaartspel dat al 70 jaar door de club wordt gespeeld is koejonnen. Pascal (49) kwam als klein meisje al met haar vader in het café en weet hoe het spel hier terecht is gekomen, want het is redelijk specifiek voor Essen.
“Begin vorige eeuw was er op de Heikantlaan een ijzergieterij, daar waar nu de oude zagerij is. Bij die gieterij werden vooral lantaarnpalen gemaakt. Er werkten veel Walen die in de toen talrijke logementjes woonden, onder andere in de Spoorwegstraat. Die speelden altijd koejonnen en hebben het spel hier geïntroduceerd.”

Als je lang een café hebt, maak je ook het een en ander mee. “Zo’n 10 jaar geleden waren er vier meisjes van de Chiro”, Jos lacht nog steeds bij de herinnering, “ Leen, Greet, Ellen en Stefanie. Naar aanleiding van een quizvraag op de Chiro gingen ze proberen om zonder mijn medeweten in het café te overnachten. Ze hadden zich onder het podium in de zaal hierachter verstopt, met medeweten van mijn dochter, die in het complot zat. Na sluiting controleer ik altijd alles en schopte nog een krat opzij, die tegen dat podium kwam. Ze verschoten en dachten dat ze betrapt waren, maar ik had niets in de gaten. Ze hebben er overnacht en zaten ’s morgens met z’n vieren aan de toog op me te wachten.”

LW

34