De bijzondere hobby van… Ronny De Block

Je hebt hobby’s waar je in groeit, bijvoorbeeld omdat alle broers en zussen van jouw liefste zich daar mee bezighouden.

Toen Ronny De Block (64) zijn vrouw Jeannine leerde kennen, waren al haar broers en zussen aangesloten aangesloten bij het Sint-Andriesgilde. Deze gilde bestaat sinds 1707 en ontstond oorspronkelijk uit een schaapsgilde. Dit veranderde door de eeuwen heen in andere gildes.
In 1952 was het een bijna doodgebloed dansgilde. Om het nieuw leven in te blazen gingen ze naar de Hoge Gilderaad en moest er een wapen gekozen worden, omdat alle aangesloten gildes (70) schuttersgildes waren. Er zijn vijf verschillende wapens waar uit gekozen kan worden: de handboog, de buks, de kleine kruisboog, de voetboog en de Sint-Jansboog. Er waren maar weinig gildes die de voetboog hadden gekozen, daarom viel de keus hierop.

 
“Mijn vrouw Jeannine is pas eind jaren ’80 gaan schieten,” vertelt Ronny, “vroeger mochten vrouwen dat niet. Er zijn nog steeds gildes waar vrouwen niet zijn toegestaan. Toen ik Hoofdman werd bij het Sint-Andriesgilde heb ik alles meteen gemoderniseerd, met behoud van tradities.”

De sfeer binnen het gilde is meer dan prima te noemen. “De vriendschap en verbroedering met de andere schutters is geweldig. Eigenlijk kun je stellen dat je in een soort familie terechtkomt.”

Voetboogschieten doe je niet zomaar. Om te beginnen weegt de boog zonder de win (de katrol) negen kilo. Met win ongeveer 13 kilo. Je schiet op een doel dat zeventig meter weg staat. Om de beurt gaat er iemand naar een veilige plek naast het doel om de geschoten pijlen te verzamelen. Die komt met de fiets terug en dan gaat de volgende naar die plek naast het doel.

Van de terugslag kun je blauwe plekken op je schouder krijgen. De pijlen werden vroeger van hout gemaakt, sinds een jaar of tien echter worden ze gemaakt van kapotte golfsticks. Binnen het Sint-Andriesgilde is iemand die deze pijlen maakt.

 
Een ander paar mouwen wordt het als je op de wip moet schieten: het Koningschieten. Op een paal van dertig meter hoog zit een plankje vastgeklemd, dat je er vanaf moet schieten. Dan schiet je dus omhoog, wat een heel andere ervaring is met de zware boog.

“Als iemand dat plankje er helemaal heeft afgeschoten, moet ik vragen of hij/zij de titel van koning aanvaardt.” legt Ronny uit, “doet hij/zij dat niet, dan moet die persoon vijftig euro betalen.”
Je hebt rechten en plichten als je de titel van koning aanvaardt. “Dat kan de reden zijn om het niet te doen. Als koning mag je mee naar alle recepties en zit je in het bestuur, maar je moet bijvoorbeeld ook schietingen inrichten, de schietstand mee onderhouden en de breuk vermeerderen met een nieuwe zilveren plaat.”

De breuk is officieel een ketting met zilveren platen van de koningen sinds de oprichting van de gilde. Deze ketting wordt gedragen tijdens recepties, optochten en feestelijkheden. Na verloop van tijd wordt deze ketting te groot en te zwaar en wordt dan gesplitst. De ketting met de nieuwste platen wordt dan gedragen.

De evenementen doorheen het jaar zijn talrijk: openingschieting en schieten op het geluksblazoen tijdens het Pinksterweekend, kamp voetboog-handboog, gildefeesten, schietspelen, schietingen bij andere gildes, … In oktober is het sluitingsprijskamp als afsluiting van het seizoen. Rond de dag van de patroonheilige is het teerfeest. Een gezellige dag met de leden van het gilde en hun partners, met alles wat daarbij hoort aan lekker eten en drinken.

Hoofdman is bijna een voltijds baan. “De koning organiseert de schietingen, de rest doe ik. Ik vind dat geweldig, het organiseren zit me in het bloed en ik voel me er prima bij. Als kleine jongen deed ik dat al en vonden mensen dat ik dat goed kon. Voor ik Hoofdman was had ik talloze hobby’s: motorrijden, voetbal, het organiseren van de vrachtwagenrun voor mensen met een beperking. Maar dit is nu echt mijn grote hobby, mijn leven.”

“Vorig jaar heb ik in de groep gemeld dat ik het ambt van Hoofdman neer zou leggen als ik het dertig jaar had gedaan. Daar waren ze niet gelukkig mee. Ik heb toen de taken in kaart gebracht en daar diverse van overgedragen. Ondertussen ben ik Opperdeken geworden van de vijf voetbooggilden. Ik had me daar kandidaat voor gesteld en werd er ook voor gekozen. Dat is voor de termijn van vijf jaar. Dan kun je opnieuw gekozen worden, maar is er geen nieuwe gegadigde dan wordt het termijn stilzwijgend verlengd. Ik heb er dus weer heel wat taken bij gekregen, maar ik doe het echt heel graag!”

“Als ik die al die jaren over zou moeten doen en ze zouden me opnieuw vragen, zou ik het absoluut meteen weer doen.”

NN

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.

42