Café De Arabieren op Essen-Horendonk is waarschijnlijk het oudste café in Essen en werd gesticht door Adriaan Van Doren. Adriaan, die getrouwd was met Maria Nelen, begon borreltjes te verkopen in een tentje naast het woonhuis, dat nu café De Arabieren is.
Historie
Dat was in het jaar dat parochie Horendonk, ook wel Den Uil genoemd, gesticht werd, in 1899. De naam Den Uil komt van een uitspanning, waar Napoleon nog is geweest. In het woonhuis waar Adriaan zijn tentje naast had, opende hij later het café, dat nu nog bestaat.
Waar de naam De Arabieren vandaan komt, is niet geheel duidelijk. Adriaan richtte een handboog vereniging op, die deze naam kreeg en daar zal de naam van het café waarschijnlijk vandaan komen.
Op een foto uit 1962 is het bord op de gevel te zien, waarop staat: Café Schuttershof Arabieren. Op een andere foto, uit ongeveer 1958, is Kee Gommers te zien.
Kee was getrouwd met Sus Van Doren. Kee en Sus trouwden in 1932 en namen het café over, nadat Adriaan onverwacht overleed. Sus overleed echter ook tamelijk onverwacht in januari 1968 en in februari van dat jaar namen Mia Van Doren en haar man André Van Aert De Arabieren over.
Familiebedrijf
“Wij hebben het café tot 2002 gehad”, vertelt Mia (75), “daarna nam Dirk Van Doren het stokje over. Dirk was de zoon van mijn neef Lucien. Daarna heeft een Nederlander, Bernard, de zaak nog een jaar gerund, toen kwam Bert Theuns. John en Didier zwaaiden daarna voor vijf jaar de scepter en nu baten Wendy Koevoets en Tom Marijnissen de zaak uit. Vanaf het begin is De Arabieren een familiebedrijf geweest. Het was een echt volkscafé en dat is het nu nog.”
Verenigingen
Diverse verenigingen vinden hier hun domicilie, zoals biljartclub Horendonk en drie schuttersverenigingen: Jonger dan je denkt, Edel Tijdverdrijf en De Arabieren. In de zaal achter het café worden feesten gegeven en daar is ook de schietbaan voor de schuttersverenigingen.
In een vitrine staat de beker, die in 1930 door De Arabieren gewonnen werd bij het Landjuweel: een landelijke schutterscompetitie.
Gasflessen
Mia en André hadden niet alleen de zorg voor het café, ze verkochten van huis uit ook gasflessen en gingen daar mee door nadat ze gestopt waren met De Arabieren. “Er kwamen heel veel mensen om die gasflessen”, herinnert Mia zich, “daarom bleef ik na 2002 onder de mensen en heb ik het café niet zo erg gemist. Zonder die verkoop van gasflessen zou ik het vreselijk gemist hebben en in een diep gat gevallen zijn!”
Aan de toog zit Eddy: “Toen ik veertien of vijftien was, moest ik altijd naar de mis. Maar dan ging ik niet en zat ik hier stiekem pinten te pakken. Na de mis kwam iedereen hier een pintje halen.”
LW
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Tof dat er nog dorpscafés zijn.