Gaston Van Tichelt vertelt…

Onze mooie gemeente telt meer dan 18.500 inwoners. Allemaal mensen met een eigen achtergrond en een eigen verhaal. In deze nieuwe serie van Noordernieuws laten we de mensen aan het woord en met wie kunnen we beter beginnen dan met Gaston Van Tichelt, onze burgervader.

Gaston (45) komt oorspronkelijk niet uit Essen, maar uit Kalmthout. Toch kwam hij in Essen terecht en werd er zelfs burgemeester.

“Ik ben geboren in Kalmthout”, vertelt Gaston, “mijn moeder kwam uit Gooreind en mijn vader van de Nieuwmoer. Al mijn voorouders kwamen hier uit de regio, ook uit Nederland. Mijn vrouw Anja komt van Wildert. Ik heb haar ontmoet bij de Oogstfeesten in 1990. Ze is familie van vrienden en we zaten toen in dezelfde quizploeg. Toen we trouwden zijn we in Wildert gaan wonen, tegenover De Vlaamse Leeuw, wat nu de Amuuz is. We kochten een stuk grond op Wildert, waar we later hebben gebouwd. We mochten twee zonen en een dochter krijgen: Florian, Elias en Emilia.
Mijn sociale leven lag al in Essen, omdat ik hier naar het College ging en hier veel vrienden had. Met vrienden hebben we toen caféploeg Taxandria opgericht.“

“Als jongetje was ik pienter, een goede leerling, maar geen buitenbeentje. Ik ging naar de lagere school in Kalmthout en daarna naar het College. Ik voetbalde graag en was keeper bij Heibos. Lezen vond ik heerlijk, vooral over politiek en WOll.”

Natuurlijk wilde ook Gaston als jong ventje een spannend beroep krijgen, in eerste instantie was dat motorcrosser, maar dat veranderde naar iets heel anders. “Mijn vader was schrijnwerker en werkte als zelfstandige. Er kwamen veel architecten bij ons over de vloer en de tekeningen van die mannen maakte ik na met een lat.“

Op het College had Gaston, zoals iedere leerling, vakken die hij wel en niet graag volgde. “Ik hield niet van wiskunde, geschiedenis en godsdienst daarentegen vond ik heel interessant. Godsdienst is namelijk een heel ruim begrip en beperkt zich niet tot één religie. Dit vak werd door Pater Harry gegeven en de discussies over het apartheidsregime en allerlei andere onderwerpen, waren zeer boeiend. Pater Harry was niet alleen een leraar, maar ook een vriend met wie ik altijd in contact ben gebleven. Hij heeft mij en een groot deel van zijn oud-leerlingen gevormd en was waarschijnlijk de link tussen mij en godsdienst. Helaas is deze fijne man in 2004 overleden, hij was pas eenenvijftig.”

Toen het op beroepskeuze aankwam, was het advies van het College: rechten of TEW (Toegepaste Economische Wetenschappen). Vanwege zijn voorkeur en interesse in godsdienst en geschiedenis koos Gaston voor rechten.

De jaren die Gaston op het College doorbracht, waren fijne jaren. Hij deed er ook vakantiewerk, waarbij hij diverse jobs had. Een paar jaar na het verlaten van het College werd hij lid van het schoolbestuur en nu is hij voorzitter van vzw College van het Eucharistisch Hart.

“Het eerste jaar dat je rechten gaat studeren, is eigenlijk een schiftingsjaar. We begonnen met zo’n vijfhonderd man en kregen vakken die niets met rechten te maken hadden. Zoals psychologie, sociologie en filosofie. Het was meer algemeen vormend. In het tweede jaar begon je pas aan de eigenlijke rechtenstudie en toen begon ik het ook pas echt plezant te vinden. Door dat schiftingsjaar was er nog maar een derde van de oorspronkelijke groep over.”

Om te beginnen had Gaston advocaat willen worden. “Ik studeerde in 1994 af en toen was die goesting over, omdat ik merkte dat alles rond justitie heel ouderwets was. Ik kreeg toen de gelegenheid om te gaan werken bij het kabinet van minister Wivina Demeester (financiën, begroting en gezondheidsbeleid). Ik had een spontane sollicitatie gedaan en werd aangenomen. Wivina Demeester was van Zoersel en minister van deze regio.”

Gaston begon daar als medewerker op het vlak van dienstbetoon. “Die mocht ik mee behandelen, daarnaast adviseerde ik haar op het gebied van steden en gemeentes. Het was een enorme uitdaging en een prachtige job. Ik ging met haar mee op bedrijfsbezoeken en naar gemeentebesturen.”

Toen in 1999 de regering niet meer verder kon omwille van de dioxinecrisis, werd Wivina Demeester Vlaams parlementslid. Gaston werd gevraagd haar medewerker te worden, wat hij deed tot hij in 2004 werd gevraagd adviseur te worden van Inge Vervotte, ook minister van Welzijn en Gezondheidsbeleid. Hij bleef haar adviseur tot hij burgemeester werd.

“In 2000 werd ik gemeenteraadslid in Essen, dat was mijn hobby. Overdag werkte ik in Brussel en buiten die uren deed ik aan plaatselijke politiek. In 2006 werd ik terug verkozen als gemeenteraadslid. Omat er een nieuwe coalitie was, moest er ook een nieuwe burgemeester worden gekozen. Iemand die jonger was en een frisse wind zou laten waaien. Dit was niet het traject dat ik voor ogen had, maar ik vond het plezant en een eer. Bovendien kon ik van mijn hobby mijn beroep maken. Ik heb het met twee handen aanvaard en heb me er in gestort.”

Gaston stopte zijn werk in Brussel en werd voltijds burgemeester. “Onze kinderen waren toen nog klein en het burgemeesterschap had best een grote impact op ons gezin: je bent ineens een publiek figuur. Natuurlijk word je gevraagd naar allerlei plekken te gaan, maar dat moet bijvoorbeeld een huisarts ook. Ook als je met je gezin uit bent, je zit bijvoorbeeld ergens te eten, word je vaak aangesproken. Allemaal dingen die er nu eenmaal bijhoren. Deze job heeft zo ontzettend veel leuke kanten. Bijvoorbeeld in 2009, toen bestond Essen 850 jaar, wat een geweldig jaar was dat!”

“Je kunt als burgemeester op veel vlakken verschil maken. Het is prachtig projecten te zien vorderen en tot een goed eind zien komen. De variatie is heel plezant en ook het vertegenwoordigingsaspect. Je blijft een helikopterzicht houden over alles wat in de gemeente speelt. Natuurlijk denk ik na over wat ik zou gaan doen als ik niet herkozen zou worden, al heb ik nog geen concrete plannen. Maar dan zou ik graag in de privésector willen gaan werken. En dan denk ik aan consultancy of communicatie, maar mogelijk ook zelf iets commercieels ondernemen.”

Burgemeester zijn is een voltijds baan, die zich ook tot in de avonduren uitstrekt. “Om te kunnen ontspannen vind ik het heerlijk om een eindje te gaan rijden met de wagen. Ook een weekend Ardennen is heel goed om tot rust te komen. Ik lees graag en veel: geschiedenis, een biografie of een roman.”

Natuurlijk is Gaston Van Tichelt een bekende naam in Essen, wat ook wel eens aparte situaties kan opleveren. “Een week voordat ik geboren werd, overleed plotseling mijn nonkel, de broer van mijn vader, die ook Gaston Van Tichelt heette. Nog ieder jaar wordt een mis aan hem opgedragen. En als tijdens de mis zijn naam wordt afgeroepen, dan zie je wel eens de mensen verbaasd omkijken.”

LW

We vroegen aan Gaston wiens levensverhaal hij de volgende keer graag zou lezen. Wie dat is, leest u volgende keer in Essen vertelt…

35