Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Onze mooie gemeente telt meer dan 18.500 inwoners. Allemaal mensen met een eigen achtergrond en een eigen verhaal. In deze serie van Noordernieuws laten we de mensen aan het woord, die op hun beurt weer de naam doorgeven van iemand wiens levensverhaal ze volgende keer in Noordernieuws willen lezen.
“Ik ben in het toenmalige ziekenhuis in Essen geboren”, vertelt Gerard (56). “We woonden op Over d’Aa. Mijn vader was van Klein-Horendonk en mijn moeder kwam uit Kalmthout. In 1964 verhuisden we naar Klein-Horendonk, vlakbij het ouderlijk huis van mijn vader. Mijn ouders hadden daar een stukje grond.”
“Ik speelde graag buiten”, herinnert Gerard zich, “kampen bouwen in het bos, geweldig. Later hadden we een pony waar we veel meer rondsjouwden. Het was een heel plezante tijd.”
De kleuterschool volgde Gerard bij de nonnen. “Ik herinner me een houten blok met nageltjes, daar moesten we dan een sjaal op breien,” De lagere school volgde hij aan de overkant in de jongensschool. “Het leukste vak daar vond ik de natuurles. Ik hield en hou nog steeds van de natuur. Wiskunde en rekenen vond ik niet leuk, ik was er ook niet goed in. “
Zijn middelbaar deed hij op Gitok. “Het eerste jaar was een oriëntatiejaar, dan kon je kijken wat je het beste lag. De keus viel op Gitok, omdat ik met mijn ouders naar een opendeurdag ging. Veel jongeren uit de buurt gingen ook naar het Gitok en die waren er zeer content over.”
De keus viel op houtbewerking. “Ik ging iedere dag op de fiets naar school, zomer en winter. Dertien kilometer heen en dertien kilometer terug. Ik was niet echt een uitblinker: de praktijk vond ik wel leuk, maar heel de dag op school zitten en dan ’s avonds huiswerk maken vond ik maar niks.”
Na de Gitok solliciteerde Gerard bij Eurokeuken op de Heiblok. “Na de vakantie kon ik hier meteen beginnen. Dat was op 1 augustus in 1978 of 1979. We waren daar met twee bazen en vier gasten. Op een gegeven moment was er minder werk en werd ik samen met nog iemand afgedankt. Ik ben na enkele maanden thuis zitten bij Prodecor kunnen beginnen in Kapellen. Dat was een bedrijfje in bureau-inrichting.”
De eerste grote klus was in Antwerpen. “Er was in de synagoge in de Hovenierstraat een bom ontploft. De kantoorgebouwen aan de overkant werden daarbij zwaar beschadigd en alle ruiten lagen eruit. Ons bedrijf moest dat weer in orde brengen. Dat deden mijn baas Pol Rombouts, twee gasten en ik. We zijn daar meer dan anderhalf jaar bezig geweest, want het was heel secuur werk. Bewoners uit de omgeving vonden het zo mooi wat we deden, dat we werden gevraagd daar ook te komen werken.”
“Op een gegeven moment moest er een grote brandkast uit één van die gebouwen verwijderd worden. In heel het blok werkten diamantairs, we hebben in die periode ook heel veel diamanten gezien. Toen de brandkast van de muur vandaag gehaald werd, bleek daar achter nog allemaal glas te liggen van de ontploffing. Al die stukjes moesten gecontroleerd worden of er geen diamantjes tussen zaten.”
Toen het project gedaan was, was er een periode met minder werk. “Ik was als laatste gekomen en ging er daarom dus als eerste uit. Ik zat toen in de dop en heb me aangemeld als vrijwilliger bij de groendienst hier in Essen. Ik vond dat heel plezant werk. Na twee weken belde Eurokeukens of ik niet terug wilde beginnen met een tijdelijk contract. Diezelfde avond belde ook Prodecor. Ik zei dat ik al een contract van twee maanden had getekend. De Pol zei dat hij dan over twee maanden terug zou bellen. Op de dag dat het contract afliep, dat was op een vrijdag, belde hij mij op en ben ik op maandag daar weer voor twee maanden begonnen. Daarna werd ik weer vrijwilliger bij de groendienst. Daar is me toen gevraagd of ik het zag zitten om bij de technische dienst te komen werken. Dat heb ik gedaan en daar werk ik nu nog, sinds een jaar of vijf als ploegbaas.”
Gerard heeft een zoon van 29 uit zijn huwelijk. “Nu heb ik een vriendin en een dochter erbij. Ik leerde mijn vriendin kennen via mijn werk. We gingen wel eens wat drinken en van het één kwam het ander. Ik heb een landrover ingericht als mini-camper, waar ik toen ik nog alleen was vaak mee naar Duitsland ging. Samen met mijn vriendin hebben we er nog vier jaar in rondgetoerd. Nu gaan we sinds drie jaar naar Kroatië, dat is een prachtig land! We trekken daar rond in een camper, die we drie jaar geleden kochten. De vrijheid die je met een camper hebt is geweldig.”
“In mijn vrije tijd steek ik heel veel tijd in mijn zaak als bijberoep (tuinhuisjes verkopen en metalen en houten tuinconstructies, zoals poortjes, speeltuig voor kinderen, … en wat tuinonderhoud). Eigenlijk kun je stellen dat dat mijn grote hobby is, Vroeger deed ik aan natuurfotografie en mountainbiken, dat was ook heel erg plezant. Door mijn bijberoep is dat wat naar de achtergrond geraakt.”
“Ik doe mijn job als ploegbaas heel graag. We hebben een heel fijne ploeg bij de technische dienst, met een aantal vakmannen die ook wel vooruit willen. Misschien ga ik na mijn pensioen weer fotograferen en mountainbiken, maar dat duurt nog even… “
We vroegen aan Gerard wiens levensverhaal hij de volgende keer graag zou lezen. Wie dat is, leest u volgende keer in Essen vertelt…
LW
10
