Nieuws onder de zon Een nieuw blog van Kelly Haverhals

Hallo daar!

Ik zou liegen als ik het woordje ‘zon’ niet opzettelijk in de titel van dit blogbericht zou gezet hebben. Blijkbaar is het in ons landje aan het sneeuwen… Toch blij dat ik dat dit jaar omgeruild heb voor zon en strand! Hopelijk kan ik met dit bericht de zon toch een beetje dichter bij jullie brengen ;-).

De dagen na Kerstmis waren redelijk rustig met naar het strand gaan en ook gewoon eens een dag helemaal niks doen en series kijken. Maar na één of twee dagen ben je dat ook weer beu en gingen we weer op pad! 29 december was er een festival in Brasilito, zo’n kwartiertje van mijn dorpje. Holi One is eigenlijk een festival overgewaaid uit India, waar binnen het hindoeïsme holi een religieus feest is. Het wordt ook wel het ‘kleurenfestival’ genoemd. Er hangt een hele geschiedenis en betekenis aan vast waarom, maar voor in Costa Rica is dat minder belangrijk. Hier wilde iedereen gewoon een dag plezier maken, feesten en met die kleurenpoedertjes gooien.

Omdat ik in België nogal een festivalganger ben, maar dat dit jaar aan me voorbij had laten gaan om te sparen, besloot ik eens te gaan kijken hoe het ermee gesteld is in Costa Rica! Het was al veel kleiner dan ik verwacht had, maar alles wat aanwezig moet zijn op een festival was er: een paar drankstandjes, eetkraampjes, een bonnenstand, VIP-ruimte, een grote luchtzak om jezelf op te laten vallen, een paar andere activiteiten en uiteraard muziek. Wat echt wel een SUPER meevaller was, was dat het ongelooflijk goedkoop was! Het ticket zelf was al niet duur en daar zaten al vier consumpties én een paar zakjes kleurenpoeder in inbegrepen. In tegenstelling tot in België was één bonnetje ook écht genoeg voor eender welk drankje. Drink je frisdrank, bier of sterke drank: alles aan één bon ! Dit wil zeggen alles aan zo’n 2,5 euro. Als dat in België maar eens zo goedkoop moest zijn… Het was ook zalig om de Costa Ricanen eens te zien dansen en zot doen zoals bij ons. Eens een keertje geen reggaeton, salsa of dergelijke!

Als avondeten at ik een hotdog. Toch wel gek wanneer je een ‘perro caliente’ moet vragen, haha. Het was een geslaagde dag!

De dag na het festival was er een evenement op het strand van Tamarindo. ‘Los Ajenos’ is een erg populaire nationale band hier en zij kwamen een optreden geven. Ze zien er niet alleen grappig uit, ze waren ook zotte beesten op het podium. Alle Costa Ricanen konden de liedjes ook uit volle borst meezingen en gingen helemaal uit de bol. Sfeer verzekerd! En het is toch ook weer eens iets anders, dansen bij zo’n mooie zonsondergang. Het was ook een speciale dag voor het gezin, omdat hun zoon na een jaartje Duitsland weer thuis kwam!
De volgende dag werkte ik een beetje voor school en was het ‘s avonds oudjaar. Voor speciale gelegenheden hebben m’n lieve vriendinnetjes enveloppen meegegeven die ik dan op die gelegenheid mag openen. Ook voor oudjaar hadden ze er eentje voorzien. Ik vond hun nieuwjaarsbriefje zo prachtig dat ik het niet voor mezelf zou willen houden:

Onze vader die in de wijnglazen zijt,
geprezen zijt Uw smaak,
Uw bubbels kome,
het drinken geschiede aan tafel als aan den toog
geef ons heden ons dagelijks wijn
en vergeef ons onze katers,
gelijk ook wij overgeven in de goot
en leidt ons niet naar de cola,
maar verlos ons van een volle blaas,
want alcohol is de heerlijkheid, de kracht van zattigheid
tot aan de sluitingstijd.
Gelukkig nieuwjaar!

Zo kon mijn oudejaarsavond al zeker niet meer stuk, haha! Het was wel een gek gevoel dat het nieuwe jaar in België al zeven uur vroeger gestart werd dan hier. De rest van de avond zaten we met heel het gezin, de buren en nog enkele vrienden buiten. We praatten, dronken, snoepten en de barbecue werd aangestoken voor nog meer eten. Allemaal onder het goedkeurend oog van de Kerstman die nog steeds buiten staat.

Tot het dan eindelijk twaalf uur was, iedereen elkaar een kus gaf en gelukkig nieuwjaar wenste. En we keken een beetje vuurwerk en praatten nog wat verder. Tot het dan weer tijd was om te gaan slapen! Eén januari trokken we met het gezin naar het strand; Playa Minas. Hier heb je af en toe wel eens kans om schildpadden te spotten, maar we hadden geen geluk. Playa Conchal blijft mijn favoriete strand, maar Playa Minas moet zeker niet onderdoen! Na een middagje strand gingen we naar huis, om daarna naar ons vertrouwde Tamarindo te gaan om zonsondergang te kijken.

De volgende dag moest ik vroeg opstaan omdat een shuttle me op zou halen om naar Santa Teresa te gaan. Michele, ook een Vlaamse, nodigde me uit en ik kon een paar daagjes weg van de drukte in Tamarindo wel gebruiken! Zoals ik ondertussen al wel gewoon ben was de shuttle niet op tijd, maar twee oudjes zorgden ervoor dat ik me niet verveelde tijdens het wachten. Wanneer de shuttle dan eindelijk arriveerde, stond me een trip van zo’n vier uur te wachten. Maar er was wifi, muziek en een mooi landschap, dus al bij al viel dat nogal mee. Heel opvallend was nu dat het landschap erg kan verschillen op slechts enkele kilometers! Van een berglandschap naar opeens uitgestrekte vlaktes was heel normaal. Aangekomen in het dorpje Santa Teresa werd ik opgehaald door een vriend van Michele. Na een hobbelige weg met de moto, een paar keer was de jongen me bijna verloren omdat ik zo hoog in de lucht vloog, arriveerden we aan mijn verblijf voor drie dagen. Ook al kende ik Michele op voorhand niet, ik voelde me direct op mijn gemak en het deed toch ook weer eens deugd mijn eigen taal te kunnen spreken. Na een rondleiding door het huis praatten we over van alles en nog wat. Een gezellige start! Ook fantastisch was het WARME water, stel je eens voor, én donker brood bij het ontbijt. Een groot succes na vier maanden koud water en wit brood.

De volgende dag was het tijd voor actie. Met de quad reden we naar verschillende stranden en dorpjes. Montezuma was er hier één van en dat was weer een beetje drukker door de toeristen. Een beetje verder namen we een duik in het water. Ik vond het vooral leuk om eens andere plaatsen te ontdekken en te zien. Ook had ik geluk met mijn gids, omdat ik op die manier ook op de minder toeristische plaatsen kwam. Zo reden we door de weien met koeien naar een waterval. Er was geen kat te bespeuren! Mooi blauw water en een touw om aan te slingeren. Heb ik toch ook even plezier mee gehad. Ook waagde ik me aan het rijden met de quad, wat ook wel eventjes grappig was (ik zit hier nu met een smile van oor tot oor door de beelden weer op te halen, haha). Na een hele dag rond te crossen met de quad, verdienden we wel een etentje! De derde dag was er eentje van het overwinnen van mijn angsten. Ik sprong nog eens op een paard. Ik weiger het op te geven en een bangerik te zijn, haha. Gelukkig had ik een heel tam beestje en was ik na een tijdje alweer op mijn gemak. Na het paardenritje naar het strand legde ik mezelf op het strand met een goed boek. Geen boek meenemen naar Costa Rica was geen goed idee, maar ik heb er eentje meegekregen van Michele. En dus was ik wel even zoet met lezen en een beetje rondwandelen aan het strand! Na de drie top dagen in de natuur was het weer tijd om huiswaarts te keren. Ik kreeg een lift tot aan Puntarenas. Daarvoor staken we met de ferry het water over en van daaruit zette ik mijn tocht alleen verder met de bus. Van Puntarenas naar Liberia moest ik drie uur op de bus, maar ik zat aan het raam zodat ik kon genieten van het uitzicht. Ook deze rit werd opgefleurd door een oudere man die heel zijn levensverhaal begon te vertellen. Een uur later werd ik opgeschrikt door een zakje kokoswater op mijn schoot. Ik werd door een jongen die aan de andere kant van het gangpad zat getrakteerd op water. Da’s ook een manier om aan de praat te geraken natuurlijk, of ik zag er gewoon heel dorstig uit (haha). Nadat de oudere man afgestapt was, zag hij zijn kans en kwam hij naast mij zitten. Op die manier had ik altijd een babbel en ging de tijd toch een beetje sneller vooruit! Aangekomen in Liberia zette ik mijn tocht weer alleen verder met een andere bus richting Tamarindo. Deze bus zat overvol en stopte veel te vaak naar mijn zin, maar elke halte was er weer eentje dichter bij thuis. Eindelijk thuisgekomen na een hele dag reizen werd ik geconfronteerd met het koude water en het wit brood. Maar het gastgezin was helemaal blij met mijn terugkomst, ook al was ik maar drie dagen weg :-). Een geslaagde trip en een voldane ik na eindelijk een andere kant van Costa Rica te zien!

Met nog drie dagen vakantie over, is het weer tijd om in actie te schieten voor school. Binnen exact twee weken komen mama en Greg en dan zou ik graag alles al af hebben zodat ik met hen weer vakantie kan houden :-). Na alle leuke dingen komt er dus weer een tijd van werken voor school en even wat minder actie, maar ik zou graag slagen dit jaar dus het moet! En na een hele dag school kan ik me ‘s avonds dan wel trakteren op een uurtje strand en zonsondergang. Zo slecht heb ik het ook weer niet. Ik moet het er zeker nu nog van pakken want het sprookje is bijna over!!

Liefs, Kelly.

Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.

19