De bijzondere hobby van… Carla Mennes

Het komt vaak voor dat mensen meerdere hobby’s hebben. Soms liggen ze in elkaars verlengde, soms helemaal niet. Ook Carla Mennes (73) heeft twee hobby’s en bij allebei heb je een grote dosis creativiteit nodig: schilderen en hoeden maken.

Vroeger droegen mensen veel vaker hoeden dan tegenwoordig. “Mijn moeder droeg een hoed als ze naar de kerk ging,” vertelt Carla, “ik vond dat prachtig en speelde met haar oude hoeden en veranderde er dingen aan. De familie dacht dan ook dat ik modiste zou worden. Maar na mijn kindertijd heb ik er eigenlijk niets meer mee gedaan. Ik maakte wel kostuums en hoeden voor toneel, maar qua techniek is daar niet veel kennis voor nodig. Tot ik rond de vijftig was en zag dat er een hoedententoonstelling in Brussel werd gehouden met iemand die les gaf in hoedenmaken: Christoph Coppens. Die is op zijn vakgebied heel bekend, de tentoonstelling was van hem en al zijn leerlingen. Om echt mooi afgewerkte hoeden te kunnen maken ben ik bij hem op les gegaan.

“Ik ging twee jaar iedere week naar Brussel om deze beroepsopleiding te volgen en na die twee jaar had ik mijn diploma. Christoph was erg creatief en technisch heel goed. Ondertussen had ik veel materiaal aangeschaft, zoals vilt, kant, crin (materiaal met als basis paardenhaar) en sisal. Vilt is een materiaal dat heel bewerkelijk is. Dat moet je met stoom verwarmen, vormen rond de mal en dan laten drogen. Ik had ook veel houten mallen gekocht. Iedereen heeft namelijk een andere vorm van hoofdomtrek.”

“Na het examen heb ik voor mezelf hoeden gemaakt en ik kreeg ook opdrachten om ze te maken voor bruiloften. Het waren doorgaans de (schoon)moeders en (schoon)zussen, die dan langskwamen met de te dragen kleding. Ik maakte dan een ontwerp, dat bespraken we en daarna werd de hoed gemaakt. Herenhoeden heb ik nooit gemaakt. Die hebben eigenlijk altijd een traditionele vorm en daar kun je je fantasie minder in kwijt.”

“Van beroep was ik lerares P.O. Ik gaf op veel plekken les, maar was verbonden aan het College. Ik schilderde ook en wilde exposeren in een galerie aan de Belgische kust. Ik kwam daar met een map met afbeeldingen, ook van mijn hoeden. In die galerie stelden ook veel juweliers hun sieraden tentoon en men was enthousiast over mijn hoeden. Prompt kwam de vraag of ik die daar tentoon wilde stellen, wat ik vijf of zes jaar heb gedaan, tot de galerie gestopt is.”

“Ik heb ook les gegeven in het Tatteljee, maar het constante vervoer van materialen was niet handig. Dus ben ik thuis les gaan geven, nog steeds in opdracht van Tatteljee, waar ik ook één van de medeoprichtsters van ben. Er stond een gebouw leeg in de Kerkstraat waar nu Muzarto zit. Het was zwaar verwaarloosd en een paar bevriende schilders hadden daar hun atelier. De ruimte op de begane grond was vrij. Ik kwam daar vaak en samen met een paar vrienden hebben we toen besloten wat met die ruimte te gaan doen voor kinderen. Zo zijn we begonnen met schilderles geven. Diverse ouders die hun kinderen kwamen halen, waren ook geïnteresseerd en wilden ook wel lessen volgen. Toen hebben we de avondlessen ingesteld. Eigenlijk was dat het begin van het Cultureel Centrum. Het werd daar al snel te klein en we konden verhuizen naar het huidige pand. Ik heb daar ook schilderles gegeven aan volwassenen in schilderen met acryl.”

“Schilderen deed ik als tiener al. Later woonde ik met mijn man en kinderen in Ville D’Avray in Frankrijk, dat was vlakbij Parijs waar mijn man werkte. Ik zag daar een aankondiging van iemand die schilderles ging geven. Ik heb me aangemeld en heb vijf jaar les gehad in leren schilderen in olieverf. Toen we weer terug in België gingen wonen, ben ik al snel met Tatteljee begonnen.”

“Daarnaast exposeerde ik met olieverf schilderijen en tekeningen in Parijs. In Essen, Kalmthout, Gent, Basel, Hoogstraten, … exposeerde ik met acrylschilderijen. Acryl is sowieso mijn favoriete materiaal. Het is directer en droogt sneller dan olieverf. Ik werk heel spontaan en wilde niet iedere keer een tijd wachten tot wat ik gemaakt had droog was. Ik experimenteer veel en acryl kun je makkelijk overschilderen.”

“Ik heb een periode uitsluitend abstract gewerkt, maar al minstens tien jaar komen daar toch weer figuren bij. Je moet open blijven staan voor andere dingen, voor veranderingen. Woensdag voormiddag schilder ik hier altijd samen met een paar vriendinnen. Maar ben ik met iets bezig, dan schilder ik veel vaker. Mijn werken krijgen ook allemaal een naam.”

“Ik heb ooit een hoed gemaakt en dacht toen hij klaar was: wat heb ik nu gemaakt? Het was echt een hoed voor toenmalig koningin Beatrix. Maar ze is er nooit om geweest…”

LW

Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.

16