Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Je grote hobby noodgedwongen opgeven en een nog grotere passie ontwikkelen voor dat waar je je hobby oorspronkelijk voor opgaf, het overkwam Jan Gotink (74).
“Vissen is altijd mijn grote hobby en liefde geweest”, vertelt Jan Gotink, “maar zo’n 25 jaar geleden werd ik voorzitten van Vissersclub De Maatjes en ben ik daarmee opgehouden, om niet partijdig te zijn. Nu is de Vissersclub mijn grote hobby.”
Vissersclub De Maatjes bestaat al lang, misschien al 100 jaar, maar hoe lang is onbekend. “De visvijver is er nu ongeveer 70 jaar”, zegt Jan, “die is indertijd gegraven door de boeren, zodat het overtollige water van het zo drassige land hier in kon weglopen. In het natuurgebied ligt nog een vijver, die ook gegraven is. Voordat die twee vijvers er waren, werd er gevist in de leemkuil van de steenfabriek die hier stond.”
“Zelf hou ik niet van vissen in vijvers, ik vis liever in wild water. Ik kwam hier terecht door een schoonbroer. Er waren toen veel jongeren die wilden vissen en daarom hadden we een speciale dag voor jeugdvissen georganiseerd. Mijn maat hielp me met de organisatie hiervan, maar werd ernstig ziek. Voor hij overleed zei hij: Je moet je eens bezighouden met die twee jongens, dat worden goede vissers’. Ik heb de bedoelde jongens onder mijn hoede genomen en ze de fijne kneepjes van het vissen geleerd.”
“De eerste keer dat ik met die kleine mannen bij een wedstrijd verscheen, werd ik uitgelachen. Maar bij de derde wedstrijd was er al eentje winnaar! Ze hebben daarna nog erg vaak gewonnen. Dat werd natuurlijk bekend en kwam er nog veel meer jeugd die het ook wilde leren. Dat was voor de oudere vissers aanleiding om te zeggen: Jan, jij moet in het bestuur komen.”
Jan wilde dat wel doen, maar op zijn condities. “Tijdens de vergadering zei ik: ‘Ik doe het, maar op één voorwaarde en dat is dat we er allemaal voor zouden gaan. Dat de boel proper gemaakt zou worden en onderhouden en dat iedereen welkom zou zijn. Dat wilden ze eerst niet, dat zagen ze niet zitten, daar hadden ze geen tijd voor, maar uiteindelijk hebben ze toegegeven. Dus heb ik me kandidaat gesteld en ik werd meteen gekozen.”
“Op het toenmalige kotje heb ik een stuk papier gehangen met mijn doelstellingen. De eerste klus was het vuil en afval opruimen dat hier overal lag. Ik heb daar heel veel steun van de gemeente bij gehad. Daarna werd alles rond de vijver teruggesnoeid en de gemeente heeft de grond geëgaliseerd, waarna de landbouwers de grond hebben bewerkt en er gras hebben gezaaid. Een paar jaar later heeft de gemeente op eigen kosten betuining in de vijver gezet, zodat de wallen niet in konden storten. Bij alle activiteiten en renovatiewerken hebben we altijd op de gemeente kunnen rekenen. Andersom staan we voor hun ook altijd klaar”
“Toen ik voorzitter werd, had Visclub De Maatjes zo’n 20 leden. Op het moment dat de club een vzw werd, is de naam veranderd in Vissersclub De Maatjes en ondertussen hebben we zo’n 400 leden.”
“We organiseren 58 viswedstrijden per jaar en scholen uit de omgeving melden zich aan en komen hier naar toe om kennis te maken met het vissen. Vorig jaar waren dat er 61. Ik kan rekenen op 46 gemotiveerde vrijwilligers, waarvan de oudste 85 is! De vriendschappen die hier zijn ontstaan, zijn heel hecht. In februari hebben we nog een barbecue georganiseerd voor de vrijwilligers.”
“Er zijn regels verbonden aan het vissen. Alle vissen die worden gevangen, worden ook allemaal weer teruggezet. Je mag ze ook niet met droge handen aanraken, dat beschadigt de huid. De vijver staat ook al 20 jaar onder strenge controle van de Milieucel van Sportvisserij Vlaanderen. Die komt 6 a 7 keer per jaar de waterkwaliteit controleren, net als parasieten, de gezondheid van de vissen, … en gebaseerd op hun ondervindingen, doe ze aanbevelingen. Ook Aquatic Engineers voert hier controles uit. De kwaliteit moet optimaal blijven, anders is het gedaan met vissen.”
Terwijl Jan aan het vertellen is, arriveert een bedrijf dat 1.000 kilo levende vis komt uitzetten. “Eén van de vrijwilligers houdt nauwkeurig bij hoeveel vissen er overlijden. Dat vermenigvuldigen we met twee, om ook de vissen erbij te tellen die door reigers een aalscholvers worden gevangen en dat missende aantal wordt ieder jaar weer aangevuld. De grootste vissen die hier tot nog toe zijn gevangen zijn een snoek van 1.10 meter, een steur van 1.20 m en een karper van 14 kilo.”
“Daklozen uit Antwerpen komen hier ook vissen. Daar zorgt een organisatie voor: De Steenhouwers. De Marokkaanse gemeenschap uit Antwerpen heeft hier een keer voor de daklozen een barbecue georganiseerd.”
“Twee jaar geleden kwamen hier zo’n vijftien daklozen vissen en één van die jongens was hopeloos verliefd op een begeleidster. De waterlelies stonden er prachtig bij en de begeleidster zei: ‘Amai, da’s schoon. De man is het water in gegaan, tot hij eigenlijk te diep ging. Het is hier schouderdiep en hij was kletsnat, maar hij plukte een lelie en heeft die aan haar gegeven.”
LW
Hebt u ook zo’n bijzondere hobby waar u graag eens over wilt vertellen? Neem dan contact met ons op via de contactpagina en we nemen u graag een interview af. Het is niet noodzakelijk dat u in Essen of omgeving woont.
Klik op de foto’s om een vergroting te zien en door te bladeren met de pijltoetsen of de muis. Druk ESC om af te sluiten.
Neem contact met ons op als u een foto wilt gebruiken of laten afdrukken.
113
