Bouwvakkers

Bouwvakkers mensen, het is een ras apart toch? Er staan vanmorgen twee exemplaren in de Okay en zegt de ene met een enorme neus tegen de andere: ‘Zou die met zo’n kont geboren zijn?’
De andere vindt het observatievermogen van de eerste fenomenaal. Alsof Alex Agnew hier ter plaatse het beste van zichzelf aan het geven is. Ik kijk hem aan en wie zou ik niet zijn als ik dit moment zomaar voorbij zou laten gaan? Dus ik antwoord: ‘Laat ons hopen van niet!’ en Ik tik daarbij tegen mijn neus.
Grote dialogen zijn soms overbodig om iets duidelijk te maken. Als het parlement dat ook eens zou beseffen…

Vanmorgen drie bouwvakkers in de zaak. Ze bestellen koffie en een broodje. Zegt er ene:
‘Kan ik nog een melkske krijgen?’
‘Ah ja.’
Ik haal een melkje.
‘Kan ik ook nog een suikertje krijgen?’
‘Ah ja.’
Dus haal dat suikertje.
‘Heb je soms canderel?’
‘Ja!’
Dus ik loop nog maar is over en weer met canderel. Achteraf zie ik dat hij er niets van gebruikt heeft, dus vraag wat de bedoeling is.
‘Ah ja, ik zie u graag wat over en weer lopen! Is schoon zicht!’
‘Bouwvakkershumor?’
De bijzitters vinden het in ieder geval leuk, maar het zijn dan ook bouwvakkers. Zij delen blijkbaar meer dan alleen hun werkgerief. Hun humor ook!
Als hij zijn rekening betaalt, zijnde € 12,40 en hiervoor €50,- geeft, geef ik hem €7,60 terug en zeg vrolijk: ‘Je mag voor de volgende €10,- morgen, voor de daaropvolgende overmorgen en voor de laatste €10,- de dag erna terug komen. Want ik zie u ook is graag lopen!’
Ik voel me dan de slimste. Hij zegt oké en gaat buiten. Ik denk dan “shit” en loop de mens achterna.
‘Was maar grap hoor!’ En geef hem de resterende €30,-
Hij lacht en antwoordt: ‘Dat weet ik en zo zie ik u toch nog een keertje lopen he!’
Ze schieten met drie in de lach.
En dan,
ja dan,
dan voel ik me heel efkes de lompste he…

Martine de Weerdt

115