Noordernieuws.be Nieuwsmagazine van de Noorderkempen
Een bedrijf dat financieel krachtig is kon zonnepanelen laten plaatsen. Buiten de gratis stroom beloonde de regering hen nog eens met groene certificaten als ze hun uitstoot konden minderen tot wat wettelijk aanvaardbaar is.
Super… zou je denken.
Wij, minder gegoede mensen, die deze zonnepanelen niet konden betalen, mogen wel extra in hun geldbeugel tasten. Deze bittere zetpil zou niet protesterend en zelfs met een smile in ontvangst kunnen genomen worden als we daarmee een schoner milieu zouden bekomen. Maar het is geweten dat deze behaalde certificaten doorverkocht worden aan bedrijven die te veel vervuilen. Zij kunnen hiermee, ondanks hun uitstoot, hun quota naar beneden halen en, hiervoor niet beboet, het nodige stof verder laten opwaaien.
Dan maar de diesels uit het land bannen.
Goed bezig, zou je denken. Moest het niet zo zijn dan deze wagens nu massaal in de export gedropt worden en we met de eerste de beste wind, diezelfde stofdeeltjes toch nog door de strot geduwd krijgen.
De welstellenden onder ons kopen een hybride.
Halleluja… zou je denken.
De capaciteit van de stroom bij deze wagens ligt te laag en de afstand die je ermee kan afleggen is lachwekkend. Het is ook geen geheim dat deze wagens eerder “geboren” werden voor de daaraan verbonden fiscale voordelen, dan als redders van onze natuur. De oplaadkabels worden amper opgevraagd bij de oplevering van deze voertuigen en dan nog te weten dat de eigenaars van de zwaardere PK’tjes een postbusje hebben in Wallonië.
Het Panama Resort van de wegentaks.
Wie zegt dat België niet gesplitst is?
Water naar de zee dragen noemen we dat dan… zolang we nog naar zee kunnen lopen en de zee niet over ons loopt.
Martine de Weerdt
125
